Mijn eerste 1,5 week

Lieve allemaal,

Ik zit hier inmiddels 1,5 week en het leek me een goed moment om jullie te vertellen over hoe het hier met mij gaat en mijn eerste schooldagen waren.
Het is eerst wel even wennen hier. Als je hier in Spanje woont besef je hoe Nederlands je eigenlijk bent. Ik wil bijvoorbeeld gewoon lekkere kaas – die ze hier niet hebben. Ik wil om 18.00 uur eten, en niet om 21.00 uur. Ik wil graag vla na het eten, maar ook dat kennen ze hier niet echt. Ik wil ’s middag een boodschapje kunnen doen – maar dat kan hier niet omdat veel winkels siësta houden. Als ik in de supermarkt loop hoef ik geen levende kreeften in een bak water te zien, of dode konijnen in de vitrine. Ook al is het maar 2,5 uur vliegen naar mij toe, de cultuurverschillen zijn een feit. Ik verwacht dat ik na mijn periode hier niet anders meer weet – en lekker mee doe met de Spaanse levensstijl.

Onze eerste schooldag was maandag 13 september. Els en ik waren dan ook vroeg opgestaan zodat we niet te laat zouden komen. De les zou om 12.00 beginnen maar wij waren rond 10.00 al in de bus gestapt. Konden we meteen ons contactpersoon wat vragen over ons rooster. De bus zat behoorlijk vol want ook ontzettend veel ouderen reizen met de bus. Uiteraard stond ik netjes op voor de eerste de beste 80+er die de bus binnen kwam strompelen, maar dat is hier schijnbaar geen gewoonte. Ik heb verder niemand zien opstaan en ouderen kunnen ook prima staan is hier het motto denk ik.
Sowieso zijn hier er erg veel oude mensen op straat. Die zitten samen in het park. Het maakt niet uit hoeveel beperkingen je hebt, iedereen wordt mee naar buiten genomen lijkt het wel. Daarnaast blijven oude vrouwen sferen bij hun make-up, haarverf en hoge hakken. Sommige moeten toegeven aan een sleehak die iets stabieler loopt.

Maar goed… we zaten dus in de bus naar school. Plots bleek dat de bus niet bij school kon komen door voor ons nog onverklaarbare reden. Als snel kwamen we er achter dat om 12.00 hier de start zou zijn van een bergetappe van de Spaanse wielerronde; La Vuelta. Toevalligerwijze ontmoeten we een Nederlandse man, Wout die ons als echte kenner over het terrein heen leidde en alle teams uitlegde en de beste wielrenners aanwees. Echt een super leuke belevenis. Met ons Nederlands konden we makkelijk een paar renners van de Rabobank strikken om met ons op de foto te gaan. Zij leken het ook leuk te vinden Nederlandse supporters tegen te komen. Een heel spektakel en uiteraard hebben wij de start ook even meegepakt. Die dag bleek er door het hele evenement geen lessen op school te zijn. Het is elke dag een verassing wat we op school aantreffen. Het gebouw wordt voor ontzettend veel doeleinden gebruikt. Rondleidingen, theater, belangrijke bijeenkomsten en gister stond het binnenterrein vol met Ferrari’s.

Inmiddels hebben we wel enkele lessen gehad. Ik volg dit semester de volgende vakken voor de geïnteresseerde: Historia Economia (- Economische Geschiedenis), Gestion Estrategica Internacional (- Int. Strategisch Management), Economia del medio Ambiente (- Algemene economie), Publicidad (- soort Communicatie), Aleman (- Duits), Marketing Internacional (- Int. Marketing) en een Spaanse taalcursus van 40uur die in oktober zal beginnen. Het verschilt erg per leraar hoe goed je de les begrijpt. Over het algemeen begrijp ik de grote lijn en af en toe een paar details. De leraren zijn heel vriendelijk en hebben begrip voor het feit dat we niet helemaal meekomen met de les. De Spaanse leraren communiceren weinig met leerlingen in de klas en sommige totaal niet. Sommige vakken overlappen met wat we al in Nederland hebben behandeld op school. Dat scheelt. Duits is bijvoorbeeld erg makkelijk, dat spreek ik bijna beter dan de leraar. Ook staan er al een paar presentaties gepland, deze moeten we in het Spaans gaan doen… dus dat wordt lachen. De andere ‘Erasmus studenten’ – zoals ze ons noemen - spreken beter Spaans. Zij hebben vaak al enige jaren het vak op school gehad waar wij het maar 1,5 jaar hebben gehad. De lesuren zijn wel even wennen. We beginnen nooit voor 12.00 uur en hebben regelmatig tot 21.00 uur les.

Ik had beloofd niet te langdradige verhalen te plaatsten. Dus moet er nu echt een eind aan breien. Er valt nog zoveel meer te vertellen maar dat komt de volgende keer. Echt geweldig dat jullie mijn verhalen lezen en bedankt voor alle berichtjes. Het is erg leuk om zo nu en dan wat vanuit Nederland te horen!

Heel veel liefs,

Femke