Nog 7 weken - Mijn reis naar Andalusië

Hallo iedereen,

Nou daar is hij dan, zoals beloofd hier mijn verhaal van mijn reis naar Zuid Spanje. Maar voor ik jullie een kort verslag uitbreng van deze dagen moet ik even het goede nieuws vertellen dat ik sinds afgelopen week een stageplek heb weten te krijgen. Zoals jullie misschien weten waren in eerste instantie mijn pijlen gericht op een eventueel bedrijf in Duitsland om op deze manier ook mijn Duits te ontwikkelen. Maar toen ik een vacature tegen kwam van een semi-Duits bedrijf in Den Haag leek me dit perfect. Het betreft de Nederlands – Duitse Handelskamer in Den Haag. Enkele weken geleden heb ik een behoorlijk pittig gesprek gehad over Skype en telefoon in beide talen. Vervolgens moesten zij behoorlijk water bij de wijn doen wat betreft mijn begindatum en een stageopdracht die ik moet doen van school uit. Desalniettemin ben ik het toch geworden en ik kan niet beschrijven hoe ontzettend blij ik daarmee ben. Ik denk dat dit een perfect bedrijf is om mijn eerste ervaringen op te gaan doen. Daarnaast vind ik Den Haag een schitterende stad en kan nu ook makkelijker weer een keer bij Pa en Ma een bord boerenkool mee eten.

Dan nu mijn reis die ik afgelopen week heb gemaakt. Deze reis begon al weer lekker Spaans en dan doel ik op het feit dat we 1 dag van te voren kregen te horen dat er voor elke avond een verkleedfeest was georganiseerd en we dus 4 outfits nodig hadden. Dus een paar uur voor vertrek ben ik samen met Carolin (dit is een Duitse vriendin waar ik vaak mee optrek) naar enkele ‘Chinese shops’ geweest hier in Gijón. Die zitten hier behoorlijk veel en daar verkopen ze de meest onmogelijke goedkope rommel die je je maar kunt bedenken. 4 winkels later kwamen we met terug met ‘duivel-oortjes’/rode kanten handschoenen/rode lippenstift en zwarte make-up. Die andere outfits konden ons gestolen worden. Inmiddels drong de tijd en moesten we rennen om op tijd bij de afgesproken plaats te zijn, maar Spanje zou Spanje niet zijn als de (Spaanse) organisatie zelf niet ruim 15 minuten te laat kwam.

Vervolgens stond ons een rit te wachten van 12 uur in een bus richting Sevilla. We kwamen ’ s ochtend rond een uur of 9 aan en konden toen eerst onze spullen droppen in het Hostel. Daarna zijn we meteen de stad in gegaan. Daar hebben we de Giralda bekeken. Een grote kathedraal waar de stoffelijke overschotten van de nationale volksheld; Columbus liggen (dat zeggen ze tenminste). Vervolgens hebben we met een groepje ergens wat in restaurant gegeten en zijn toen naar de Real Alcazar geweest. Dit bestond uit een soort paleis met een hele mooi tuin. In deze tuin liepen allemaal beesten; pauwen, eenden, katten etc – dus daar was ik niet weg te slaan. Ik vond Sevilla echt een schitterende stad! In de ene straat dacht ik dat ik in Los Angeles liep en in de volgende in Mexicostad. Daarnaast zijn er in de hele regio ontzettend veel oosterse invloeden terug te vinden door de Moslims die vroeger in dit gebied woonden. Die avond ben ik samen met Carolin en Sonja, een ander Duits meisje, lekker thuis gebleven om even flink bij te slapen want de volgende ochtend gingen we al weer naar Córdoba.

Córdoba is de warmste stad van Europa, maar dat was deze dag zeker niet het geval. Regen, veel regen. In de 10e eeuw was Córdoba de op één na grootste stad ter wereld. Door de enorme grote historie die de stad kent is er wel een beroemde kathedraal/moskee overgebleven: La Mezquita die ook op de werelderfgoedlijst staat. Het gebouw is bekend door zijn 1200 zuilen en was vroeger een moskee maar naar de herovering van het christendom een kerk geworden. Hoe dan ook. Erg bijzonder om al die verschillende invloeden in 1 gebouw terug te vinden. Vervolgens hebben we nog een paleis bezocht met weer een tuin maar ik vond het wel weer leuk geweest dus ben met Carolin en Sonja een café ingevlucht voor een kopje koffie. Die zelfde avond vertrokken we nog naar ons volgende hostel in Granada. Hier hebben we ’s avonds pizza gegeten en was er een ‘nationaliteiten – feest’ waarbij elk aanwezige nationaliteit een typische drank van zijn land moest promoten. En ik was de enige Nederlander dus ik kneep hem al. Gelukkig dacht de organisatie dat ik Duits was en werd mij een presentatie in het Spaans bespaard gebleven. Wel was het een beetje pijnlijk hoe vervolgens 5 Duitsers het Duitse volkslied zongen met Heineken in hun hand.
Maar goed. Die avond was ik met Laura een meisje uit Estland dat in Schotland studeerde maar nu dus voor een jaar in Spanje. (ingewikkeld) Het was erg leuk met haar te praten omdat zij goed Engels spreekt en ik eindelijk mezelf redelijk goed tegen iemand kon uitdrukken. Want 5 dagen in een andere taal spreken en jezelf nooit 100% kunnen uitdrukken is echt vermoeiend. Laura en ik gingen met een groep Zuid-Amerikanen naar een dansbar en dat hebben we geweten. Ik heb geen stap op die dansvloer durven zetten want die mensen dansten zo ontzettend goed!! Het mooie is dat iedereen helemaal los gaat, ook als je een minder sportief figuur hebt of als jongen zijnde.

De volgende ochtend werd ik ziek wakker. Met mij veel anderen maar die hadden in tegenstelling to mij wél alcohol gedronken. Kotsmisselijk zat ik in de bus naar het Alhambra want dat wilde ik niet missen. De op twee na grootste attractie van Spanje na de Sagrada Familia in Barcelona. Toch vond ik het een beetje tegenvallen. Weer een paleis, weer oosterse invloeden en weer mooie tuinen. Waar ik wel om moest lachen was een Engels meisje tijdens een foto maken een stap achteruit zette en toen in de vijver lag. Wel zielig; Camera stuk, telefoon, portemonnee nat – kleding. Dus zij kon na 10min in het Alhambra weer terug naar het hostel. Ik was blij toen we naar huis gingen en ik het middagprogramma in de kathedraal van Granada kon schrappen om naar bed te gaan. Wat was ik beroerd.

De volgende ochtend voelde ik me gelukkig wat beter en gingen we als laatste dag naar Jaén. Een stad die op de route lag naar huis. Door een of andere onverklaarbare Spaanse reden moest de buschauffeur na 2 uur rijden 9 uur stoppen in Jaén en liep ik de hele dag doelloos rond met Carolin en Sonja door de regen. Siësta, alles gesloten. We konden niet in een winkel of café, onze sokken en kleding waren nat. We hadden het behoorlijk gehad! Rond 6 uur ging er eindelijk een Donner-Kebab open en zijn we daar aangeschoven. Tijdens het eten kwam er nog een vrouw bedelen om geld en plots kwam de eigenaar van het eettentje aangerend al schreeuwend: ‘!! Doe je camera’s en telefoons in je tas en hou die op schoot!!’ (maar dan in het Spaans natuurlijk). Bleek die vrouw ons gewoon te willen beroven met die 2 kinderen van een jaar of 8 die om ons heen liepen… Die eigenaar heeft ze er vervolgens hardhandig uitgetrapt. Niet veel later deelden Sonja en Carolin de mening dat het eten ‘een beetje raar’ smaakte. En Sonja was al over de hele wereld afgereisd en had daar een hele lijst aan ziektes opgelopen. Weg eetlust. Volgens Sonja hielp het om dan wodka te drinken, dat moesten stewardessen en piloten ook altijd doen had ze gehoord. 5 minuten later zaten wij in een café. Wodka hadden ze niet meer, dus dan maar Whisky. Ik hield het bij een glas baileys. De barman was heel aardig en we mochten zelf stop zeggen toen hij inschonk. Dat had heeft ie geweten. Uiteindelijk werd het toch nog een gezellig avond in Jaén. We kregen allerlei gratis tappas bij het eten en tegen de toen we vertrokken kregen we van de barman nog glazen mee. Ontzettend leuk.

Hier laat ik het weer bij voor deze keer! Ik verwacht dat dit 1 van mijn laatste verslagen is. Over 2 weken zit ik namelijk in Nederland en dan hoef ik vervolgens alleen nog examens te maken. Dat betekend dat ik de komende weken flink de schoolboeken induik!

Bedankt iedereen voor de leuke reacties elk verhaal weer. Ik probeer iedereen zoveel mogelijk mijn blijk van waardering te tonen. Mocht dit niet goed overkomen dan hoop ik dat je begrijpt dat ik echt ontzettend blij ben met elke vorm van een reactie!

Tot in Nederland!

Liefs Femke